Na 90. urodziny Mariana Marmulewicza

Z powodu śmierci Mariana Marmulewicza przypominam artykuł biograficzny o nim opublikowany w „Życiu Powiatu” w 2020 r.

 

Marian Marmulewicz urodził się 30 czerwca 1930 r. w Żulicach w powiecie złoczowskim (woj. lwowskiej). W wieku 7 lat rozpoczął naukę w polskiej szkole powszechnej, ukończył 7. klasę w szkole sowieckiej w 1945 r.  Późną jesienią 1945 r. jego rodzina osiedliła się w Sicinach. Chciał kontynuować naukę, ale musiał pomagać w rodzinnym gospodarstwie.

W 1949 r. pracował przez 4 miesiące pracę w brygadzie Powszechnej Organizacji „Służba Polsce”, następnie w PGR’ze w Sicinach, potem w roszarni w Niechlowie jako magazynier.

W połowie grudnia 1950 r. za pośrednictwem Bronisława Żarskiego spotkał się z Hieronimem Skrzypkowskim. Ten powiedział mu o zamiarze kupna sztandaru dla nielegalnej organizacji i zaproponował mu, żeby to finansowo wsparł, co ten uczynił, przekazując 900 zł (ówczesna miesięczna pensja). Marian Marmulewicz ponadto zadeklarował chęć wstąpienia do tej organizacji.

W połowie marca 1951 r. w swoim ogródku znalazł pistolet „sturm parabellum”, który wyczyścił i uczynił zdatnym do użytku. Powiedział o tym członkowi organizacji – Bolesławowi Żarskiemu, który z kolei pochwalił się posiadaniem pisoletu będącego własnością Hieronima Skrzypkowskiego.

Od końca 1950 r. do sierpnia 1951 r. na terenie powiatu górowskiego działała konspiracyjna organizacja o charakterze antykomunistycznym i niepodległościowy, Pierwszym dowódca był Hieronim Skrzypkowski, drugim – Józef Adamczyk. Jej działalność polegała na gromadzeniu broni (posiadała 2 sztuki broni i 45 sztuk amunicji), nawiązanie kontaktu z wrogimi ośrodkami w krajach kapitalistycznych, podjęcie zbrojnych działań w czasie wybuchu spodziewanej wojny. Członkowie organizacji napadli na kasjera Gminnej Spółdzielni na drodze między Górą i Psarami. W trakcie napadu zginął konwojent. Za ten czyn J. Adamczyka skazano na karę śmierci. Od sierpnia do początku września 1951 r. UB aresztowało członków organizacji poza jednym.

Marian Marmulewicz zamiaru wstąpienia do organziacji H. Skrzypkowskiego i J. Adamczyka nie zrealizował, bo powołano go do wojska. Służbę rozpoczął jesienią 1951 r.

27 grudnia 1951 r. aresztowali go funkcjonariusze Powiatowego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Górze Śląskiej jako podejrzanego o przynależność do nielegalnej organizacji, której celem było obalenie przemocą ustroju państwa polskiego. Wydał go kolega z pracy.

W 29 lutego 1952 r. Wojskowy Sąd Rejonowy skazał go na 3 lata więzienia. Zarzucono mu posiadanie broni bez zezwolenia, nie powiadomił władz o istnieniu nielegalnej organizacji oraz że nie doniósł, iż B. Żarski nielegalnie posiadał broń.

Pracował najpierw w kopalni glin ogniotrwałych w Rusku, potem w kopalni węgla kamiennego w Rokitnicy. Na mocy amnestii został zwolniony i w 1953 r. powrócił do Sicin.

W 1955 r. założył rodzinę. Ma dwu synów, dwie córki, dziesięcioro wnucząt i pięcioro prawnucząt.W Sicinach pracował na własnym gospodarstwie rolnym i okresowo w Gminnej Spółdzielni „Samopomoc Chłopska” w Sicinach.

W 1999 r. rozpoczął starania o uznanie nieważności wyroku. 24 marca 2000 r. Sąd Okręgowy we Wrocławiu stwierdził nieważność wyroku i przyznał odszkodowanie.