Nadgorliwość

Na podstawie decyzji administracyjnych przekazano grunty na czas nieokreślony, na których utworzono pracownicze ogrody działkowe „Relaks II” w Górze. W żadnej z tych decyzji ani w protokołach zdawczo-odbiorczych nie wskazano przez te grunty przebiega gazociąg. Grunty te w 1996 r. zostały przekazane w użytkowanie wieczyste Polskiego Związku Działkowców wraz z wpisem do księgi wieczystej nr 4527 prowadzonej przez Sąd Rejonowy w Głogowie Zamiejscowy Wydział Ksiąg Wieczystych  z siedzibą w Górze. Księga wieczysta nie zawiera żadnych zastrzeżeń co do sposobu użytkowania gruntów ogródków działkowych. Na podstawie obowiązującego wówczas prawa oraz regulaminów działkowych mieli prawo do zagospodarowania działek, w tym do wznoszenia altan ogrodowych, dokonywania nasadzeń oraz wiercenia studni typu „abisynka”.

Jednakże okazało się, że część działek ogrodu „Relaks II” znajduje się w strefie ochronnej gazociągu, a działkowicze muszą rozebrać istniejące budowle (altanki, studnie i inne obiekty małej architektury).

Zainteresowanie Operatora Gazociągów Przesyłowych Gaz – System S.A. Oddział w Poznaniu strefą ochronną nastąpiło dopiero w 2015 r., który w piśmie do Dolnośląskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego we Wrocławiu stwierdził wykrycie naruszenie strefy ochronnej istniejącego gazociągu. Sprawę przekazano w 2016 r. do Powiatowego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego w Górze. Gazociąg powstał w latach 1972-1978. Ogródki działkowe „Relaks II” istnieją zaś od 1982 r.

Powiatowy Inspektorat Nadzoru Budowlanego w Górze  wydal decyzję, że na działkach znajdujących się w strefie ochronnej należy rozebrać altanki i inne tego typu budowle.

W decyzji Inspektoratu Nadzoru Budowlanego znajduje się kilka ciekawych stwierdzeń. W świetle materiału dowodowego „nie nastąpiło utajnienie istnienia gazociągu, co mogło być podstawą nieświadomego wykonania obiektów budowlanych”. To, że działkowcy o istnieniu gazociągu nie wiedzieli nie ma znaczenia, bo wiedziały o tym takie instytucje jak Rejon Eksploatacji Dróg Publicznych (istniejący do 1975 r.), Inspektorat Wodnych Melioracji w Górze (w 1972 r.), Powiatowym Sztabem Wojskowym w Wołowie (w 1972 r.), ale też burmistrz Góry (w 1999 r.) oraz kilka innych instytucji.

W związku z tą sprawą zwróciłem się Powiatowego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego za pośrednictwem przewodniczącego Rady Powiatu o wyjaśnienie:

1)     Jaki będzie los działek znajdujących się w strefie ochronnej? Czy działkowicze otrzymają odszkodowanie za straty (rozbiórka istniejących budowli) poniesione z nie swojej winy? Kto ponosi odpowiedzialność za powstałą sytuację?

2)     Czy na terenie innych działek Polskiego Związku Działowców w Górze występują strefy ochronne, o których działkowicze nie wiedzą?

Na pierwsze pytanie najpierw wypowiedział się Powiatowy Inspektoratu Nadzoru Budowlanego (z 8 maja 2017 r.): „uprzejmie informuję, iż odpowiedź na pytania dotyczące kwestii ewentualnych odszkodowań za rozbiórki istniejących altan ogrodowych, obiektów budowlanych, jak również w kwestii odpowiedzialności za zaistniałą sytuację nie leżą w kompetencji nadzoru budowlanego.” Operator Gazociągów Przesyłowych Gaz – System S.A. Oddział w Poznaniu wypowiedział się w sposób jasny i jednoznaczny (z 1 czerwca 2017 r.): „Operator Gazociągów Przesyłowych Gaz – System S.A. Oddział w Poznaniu wyjaśnia, że proces wypłaty odszkodowań jest realizowany na etapie planowania i budowy gazociągu. Od tego czasu obowiązują obostrzenia, które wiążą się ze specyfiką wybudowanego urządzenia przesyłowego. Naruszenie tych obostrzeń nie może być podstawą do wypłaty odszkodowań. Szukanie winnych zaistniałej sytuacji nie jest przedmiotem działalności Spółki.”

W tej kwestii wypowiedziała się radczyni prawna starosty, tyle że nie na temat. W swoich interpelacjach lub wystąpieniach na sesji nigdy nie wspominałem o likwidacji działek lub ogrodów działkowych, lecz o rozbiórkach budowli na działkach i kto poniesie tego koszty. Nie napisała o tym, kto zapłaci za rozbiórkę budowli na ogródkach, lecz dostarczyła fragment ustawy o rodzinnych ogrodach działkowych mówiący o likwidacji ogrodów działkowych lub ich części. W naszym przypadku o tym nie ma mowy, jedynie – powtórzę - o rozbiórce.

Na drugie pytanie otrzymałem następujące dwie odpowiedzi. W piśmie Powiatowego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego  (z 8 maja 2017 r.) otrzymałem odpowiedź na pytanie, którego nie zadałem: „Tutejszy organ nie posiada informacji co do istnienia ewentualnych samowoli budowlanych na terenach innych ogródkach działkowych w Górze.” Operator Gazociągów Przesyłowych Gaz – System S.A. Oddział w Poznaniu udzielił odpowiedzi rzetelnej i na temat (z 1 czerwca 2017 r.): „Na terenie ogrodów działkowych »Relaks« i »Marzenie« w Górze Operator Gazociągów Przesyłowych Gaz – System S.A. Oddział w Poznaniu posiada i eksploatuje tylko jeden gazociąg wysokiego ciśnienie. Nie jest wykluczone, że przez ten teren przebiega inna infrastruktura posiadająca indywidualne »strefy ochronne« jak na przykład linie energetyczne, za która Gaz-System S.A. nie odpowiada.”

W najbliższych dniach opublikuję kolejny artykuł stawiający sprawę ogródków działkowych w zupełnie innym świetle.

Ocena stanu sanitarnego zakładów nauczania i wychowania (Higiena Dzieci i Młodzieży)

Z „Informacji o stanie sanitarnym powiatu górowskiego za 2016 rok” przekazanej radnym przez Powiatowego Inspektora Sanitarnego przedstawiam fragment; całość dostępna na stronie internetowej powiatu.

 W 2016 roku nadzorem sanitarnym objętych było 25 placówek nauczania i wychowania. Ogółem przeprowadzono 70 kontroli sanitarnych.

1. Szkoły podstawowe i gimnazja

W ramach bieżącego nadzoru sanitarnego przeprowadzono 59 kontroli sanitarnych, w tym 1 kontrolę interwencyjną w związku z anonimowymi informacjami rodziców dot. niewłaściwej temperatury w pomieszczeniach przedszkolnych. Przeprowadzona kontrola sanitarna nie potwierdziła informacji rodziców i stwierdzono, iż placówka zapewnia właściwą temperaturę w pomieszczeniach dla dzieci.

W ramach nadzoru nad zapewnieniem higienicznych warunków procesu nauczania w placówkach dokonano oceny dostosowania mebli edukacyjnych do zasad ergonomii oraz oceny rozkładów zajęć lekcyjnych. Placówki nauczania i wychowania na terenie powiatu górowskiego zapewniają dobre warunki higieniczne. Stan sanitarno-techniczny w nadzorowanych placówkach stale poprawia się z uwagi na prowadzone w ramach posiadanych środków finansowych prace remontowo-naprawcze.

Nie stwierdzono zaniedbań w utrzymaniu czystości i porządku w placówkach. Zapewniono dostateczną ilość środków czystościowych, dezynfekujących oraz higieny osobistej dzieci i uczniów (mydło w płynie, papier toaletowy, ręczniki jednorazowe lub suszarki do rąk). Zapewniony jest dostęp do bieżącej zimnej i ciepłej wody przez cały rok szkolny.

Nie uległa zmianie sytuacja dot. kanalizacji – 11 placówek posiada instalację kanalizacyjną w budynkach, lecz nie są podłączone do sieci kanalizacyjnej. Posiadają własne zbiorniki na nieczystości płynne (8 placówek) lub oczyszczalnie ścieków ekologiczne (3 placówki). W 2016 roku własne oczyszczalnie posiadały 4 placówki, lecz z uwagi na zniszczenie i podpalenie jednej z oczyszczalni placówka zostala podłączona do zbiornika na nieczystości.

Opiekę pielęgniarską zapewniono we wszystkich placówkach – w gabinetach profilaktyki zdrowotnej i pomocy przedlekarskiej, pomieszczeniach zastępczych na terenie placówki lub poza terenem placówki (w innych placówkach nauczania i wychowania mieszczących się obok budynków szkolnych praz przychodni lekarskiej).

2. Ocena warunków pibytu dzieci i mlodzieży w placówkach nauczania i wychowania

W 2 placówkach nadal prowadzone jest postępowanie administracyjne mające na celu poprawę ich stanu technicznego dot. doprowadzenia do należytego stanu sanitarno-technicznego stolarki okiennej w salach lekcyjnych, szatniach i na korytarzach (szkoła podstawowa) oraz parkietu w sali gimnastycznej (gimnazjum).

W ramach nadzoru sanitarnego przeprowadzono ocenę dostosowania mebli edukacyjnych do zasad ergonomii w 18 plaćówkach nauczania i wychowania – 6 szkołach podstawowych, 4 gimnazjach oraz 8 zespołach szkół. Oceną objęto 2300 uczniów i przedszkolaków w 134 oddziałach w/w placówkach. We wszystkich ocenianych placówkach stoliki i krzesła dostosowane są do wymagań ergonomii, oznakowane zgodnie z Polską Normą, zestawione prawidłowo, w dobrym stanie technicznym, posiadające certyfikaty. Dostosowanie mebli do wymagań ergonomii w ocenianych oddziałach udokumentowane jest w dziennikach szkolnych  i przedszkolnych. Wszystkie placówki zapewniły uczniom miejsca na pozostawienie w szkole podręczników i przyborów szkolnych w indywidualny lub zbiorowy sposób (szuflady, półki, szafki).

Ponadto w ramach bieżącego nadzoru przeprowadzono oceny rozkładów zajęć lekcyjnych. Oceny dokonano w 5 szkołach podstawowych, 2 gimnazjach i 8 zespołach szkół. Ogółem oceniono rozkłady zajęć 96 oddziałów placówek. W ocenianych rozkładach nie stwierdzono nieprawidłowości. Zajęcia rozpoczynały się o stałej porze oraz rozłożone one były równomiernie pomiędzy poszczególnymi dniami tygodnia.

W I półroczu 2016 r. przeprowadzono badanie obciążenia uczniów tornistrami w szkole podstawowej i gimnazjum. Oceną objęto 59 uczniów klas I-III i 61 uczniów klas IV-VI szkoły podstawowej oraz 77 uczniów gimnazjum. Uczniów ważono pojedynczo na wadze udostępnionej przez pielęgniarkę szkolną. Następnie ważono spakowany tornister dziecka. Wszystkie dane zostały zebrane w odpowiednich tabelach.

Niewystarczające warunki do prowadzenia zajęć wychowania fizycznego ma 6 placówek nauczania i wychowania – są to 3 zespoły szkół i 3 szkoły podstawowe. 4 placówki (2 szkoły podstawowe, 2 zespoły szkół) posiadają szkolny zespół sportowy lub salę rekreacyjno-zastępczą, lecz nie mają boisk szkolnych. Natomiast 2 placówki (1 szkoła podstawowa, 1 zespół szkól) posiadają boiska sportowe, natomiast nie posiadają sali gimnastycznej czy rekreacyjno-zastępczej. 2 placówki nauczania i wychowania – gimnazja nie posiadają infrastruktury do prowadzenia zajęć wychowania fizycznego. Uczniowie mają możliwość korzystania z boisk ORLIK i stadionu oraz hal sportowych położonych obok budynków szkolnych.

Placówki nauczania i wychowania, które na swoim terenie posiadają piaskownice, zabezpieczają je przed zanieczyszczeniem odpadami zwięrzęcymi. Piasek w piaskownicach wymieniany jest systematycznie 1 raz w roku.

3. W kontrolowanych pracowniach chemicnzych i zapleczach nie stwierdzono nieprawidlowości. Placówki posiadają aktualne spisy substancji i mieszanin niebezpiecznych, ich karty charakterystyk. Substancje te posiadają datay ważności, przechowywane i zonakowane są w sposób właściwy. Substancje przeterminowane są zabezpieczone, spisane i przeznaczone do utylizacji. Placówki ponadto do realizacji programu nauczania wykorzystują prezentacje multimedialne.

4. W 2016 r. przeprowadzono 9 kontroli sanitarnych w placówkach przedszkolnych oraz 2 kontrole w klubach dziecięcych.

W ramach nazdzoru przeprowadzono ocenę dostosowania mebli edukacyjnych do zasad ergonomii w 5 przedszkolach – oceną objęto 476 przedszkolaków w 23 oddzialach oraz 14 dzieci w 1 oddziale klubu dziecięcego. We wszystkich ocenianych oddzialach meble edukacyjne dostsowane są do wymagań ergonomii, zonakowane zgodnie z Polską Normą i zestawione prawidłowo, w dobrym stanie technicznym, posiadające certyfikaty. Dostosowanie mebli do wymagań ergonomii w oceninaych oddzialach udokumentowane jest w dziennikach przedszkolnych.

Stan sanitarno-higieniczny w nadzorowanych przedszkolach jest zadawalający. Nie stwierdzono zaniedbań w utrzymaniu czystości i porządku w obiektach. Zapewniono dostateczną ilość środków czystościowych, dezynfekujących oraz do utrzymania higieny osobistej przedszkolaków (mydło w płynie, ręczniki jednorazowe lub indywidualne oznakowane, papier toaletowy). Wszystkie obiekty mają zapewniony dostęp do bieżącej zimnej i ciepłej wody przez cały rok szkolny i podłączone są do wodociągów miejskich i sieci kanalizacyjnej centralnej.

Zmieniły się warunki lokalowe w nadzorowanych przedszkolach. W jednym z przedszkoli część grup została przeniesiona do nowo wybudowanego obiketu i obecnie placówka mieści się w dwóch budynkach. Natomiastw  drugim przedszkolu zostaly zaadaptowane dodatkowe pomieszczenie, w związku z czym zwiększyła się liczba oddziałów w danym przedszkolu.

5. Na terenie powiatu nie funkcjonują domy dziecka.

6. Na terenie powiatu nie funkcjonują internaty, bursy oraz zakłady z pobytem dziennym i całodobowym.

7. Na terenie powiatu nie ma szkół wyższych.

8. Ponadto w 2016 r. sporządzono informacje z przestrzegania zakazu palenia wyrobów tytoniowych i papierosów elektronicznych w placówkach nauczania i wychowania. We wszystkich placówkach zakaz jest ten przestrzegany. W widocznych miejscach umieszczone są odpowiednie oznaczenia słowne i graficzne informujące o zakazie palenia tytoniu i papierosów elektronicznych na terenie placówek nauczania i wychowania.

9. Wnioski:

a) Stan sanitarno-techniczny placówek nauczania i wychowania ulega poprawie. Małe środki finansowe przekazywane na remonty przez organy prowadzące te placówki nie wystarczają na realizację wszystkich nałożonych obowiązków z decyzji Państwowego Inspektora Sanitarnego, stąd prośby dyrektorów placówek o przedłużenie terminu ich wykonania.

b) W placówkach posiadających szkolne zespoły sportowe, pomimo zapewnienia dobrych warunków do utrzymania higieny po zajęciach wychowania fizycznego, uczniowie nie korzystają z natrysków z uwagi na zbyt krótkie przerwy lub zorganizowania zajęć na końcowych lekcjach, po których uczniowie idą do domu.

Zagłosuj na kościół Bożego Ciała

W poniedziałek 3 lipca „Gazeta Wrocławska” rozpoczęła akcję pod nazwą „Wielkie Odkrywanie Dolnego Śląska” (http://www.gazetawroclawska.pl/dolny-slask/a/wielkie-odkrywanie-dolnego-slaska-najwieksze-atrakcje-najlepsza-zabawa-glosowanie-ruszylo,12197805/), które będzie trwała do 25 sierpnia. Ma na celu promocji atrakcji turystycznych Dolnego Śląska.  

Na liście w kategorii „Atrakcja turystyczna” (http://www.gazetawroclawska.pl/dolny-slask/a/wielkie-odkrywanie-dolnego-slaska-2017-atrakcja-turystyczna,12258742/) w obrębie „Legnicy i regionu legnickiego”  znalazły się dwa obiekty z terenu powiatu górowskiego – kościół Bożego Ciała w Górze i Siciński Zespół Pocysterski. Na razie na pierwszym miejscu w tej kategorii jest Park Wrocławski – Centrum Edukacji Przyrodniczej w Lubinie (10 głosów), na drugim miejscu górowski kościół Bożego Ciała (8 głosów), na dalszym miejscu kościół pocysterski w Sicinach. W czasie pisania tego artykułu oddano jedynie 29 głosów, więc każdy wynik jest możliwy.

Głos można oddać na kościół Bożego Ciała wysyłając SMS pod nr 72355 o treści ATR.8  a na Siciny wysyłając  SMS pod nr 72355 o treści ATR.32 

14 grudnia 1375 r. w Ścinawie zawarto układ między Karolem – cesarzem rzymskim i królem Czech z synem Wacławem z jednej strony i trzem braciom – Henrykiem Starszym, Henrykiem Średnim Rumpoldem i Henrykiem Młodszym Wróblem, książętami Głogowa i Żagania, o dokładnym rozgraniczeniu miasta Góry i okręgu górowskiego na dwie równe części. Założycielem Góry był Henryk Głogowski, a po jego śmierci miasto odziedziczył jego syn Jan, który w 1345 r. połowę Góry i okręgu sprzedał królowi czeskiemu. Drugą połowę odziedziczył książę głogowsko-żagański Henryk Żelazny, którego synami byli trzej wcześniej wymienieni bracia. W traktacie z 1375 r. znalazła się pierwsza wzmianka o kaplicy cmentarnej, która miała być wspólnie użytkowana przez obydwie strony – królewską i książęcą.

Nie wiadomo, kiedy powstał kościół Bożego Ciała. Wieść ludowa z XVII w. mówiła, że to był dar bogatego Głogowa, co jest mało prawdopodobne. Domniemywano, że fundatorką kościoła była księżna cieszyńska Małgorzata (zmarła w 1480 r.), choć raczej tylko go obdarowała tak jak kościół św. Katarzyny.

Początki kościoła Bożego Ciała należy wiązać z powstaniem szpitala z kaplicą, co miało związek z rozwojem kultu Hostii Świętej. Średniowieczny szpital to bardziej przytułek niż instytucja medyczna. Być może ta świątynia powstała przed 1375 rokiem. W XIV w. Góra już posiadała szpital z kościołem św. Mikołaja, leżący poza bramą głogowską. Pierwsza o nim wzmianka pochodzi z 1359 r. Zapewne więc z drugiej strony miasta – za bramą polską – była usytuowana podobna budowla pełniąca funkcję przytułku. […]

Obecny kształt kościół (bez „Świętych Schodów”) uzyskał na początku XVI w. Rok 1538 był datą końcową tej fazy budowy późnogotyckiej świątyni. Powstała ona na miejscu wcześniejszego kościoła.

Reformacja do Góry dotarła w 1528 r. Ewangelicy przejmowali kościoły katolickie i adaptowali do swych potrzeb. Nie wiemy, kiedy zawładnęli kościołem Bożego Ciała (druga połowa XVI w. i pierwsza połowa XVII w.), i nie wiemy, kiedy zwrócili go katolikom. […]

W latach 1690-1694 powstało drewniane kolebkowe sklepienie z barokowymi malowidłami (polichromia). Umieszczone tu kompozycje to Arka Przymierza w świątyni Salomona, Ostatnia Wieczerza i najbliżej ołtarza hołd pięciu kontynentów.

W latach 1695-1705  wybudowano „Święte Schody” o 28 stopniach dzięki staraniom Jerzego Aleksa Abara, proboszcza górowskiego w latach 1695-1721.  Powstały na wzór rzymskich znajdujących się obecnie w kaplicy papieskiej „Sancta Sanctorum” obok bazyliki św. Jana na Lateranie.  

Umieszczenie poręczy wskazuje, że wierni wchodzili na kolanach. Na czternastym stopniu umieszczono niewielki oszklony otwór do przechowywania relikwii. Schody prowadzą do kaplicy przed obraz „Ecce Homo”, nazywany ołtarzem Piłata. Ściany i sklepienia klatki schodowej „Świętych Schodów” pokrywają malowidła ze scenami ze Starego Testamentu nawiązującymi do życia Chrystusa. Ściany kaplicy zawierają obrazy Męki Pańskiej – Biczowanie, Chrystus niosący krzyż, Chrystus przed Kajfaszem, Jezus przygotowywany na śmierć, płaczące kobiety Jerozolimy i uczonych w piśmie, skazujących Chrystusa. Stąd prowadzą w dół schody do komory grobowej.

W średniowieczu rozpowszechnił się zwyczaj naśladowania kaplicy Grobu Świętego w Jerozolimie, następnie – w czasach kontrreformacji. Budowle te składały się z dwu pomieszczeń – kaplicy, a pod nią komory grobowej. Zwieńczone były wieżyczką. Górowska kaplica nawiązuje do tego wzoru, tyle że zamiast grobu Chrystusa utworzono grób św. Aleksego. […]

Ksiądz Jerzy Aleksy Abar był synem górowskiego sukiennika, studiował w Pradze i przez kilka lat był kanonikiem na Węgrzech. Być może stamtąd zaczerpnął swój pomysł na powiązanie „Świętych Schodów” z grobem św. Aleksego. Symboliczny grób proboszcza Abara znajduje się w murze okalającym dziedziniec kościoła św. Katarzyny.

Ok. 1722 r. wzniesiono wieżę i zakończono pracę przy polichromii górnej kaplicy.

W tym samym czasie, kiedy budowano „Święte Schody”, wzniesiono na trasie od bramy miejskiej do kościoła 10 stacji ze scenami Męki Pańskiej. Tędy odbywały się uroczyste procesje. Śladem po stacjach Męki Pańskiej jest drewniana figura Chrystusa Frasobliwego (prawdopodobnie z XVII w.), obecnie  w kościele Bożego Ciała. Pochodzi ona z pierwszej kaplicy, leżącej niegdyś najbliżej miasta.

Górowska Kalwaria składała się z Drogi Krzyżowej, ze „Świętych Schodów” i grobu Św. Aleksego; w drugiej połowie XVIII w. powstała grupa Ukrzyżowania i ok. 1900 r. obecne kapliczki Drogi Krzyżowej. Tworzone w XVII i XVIII w. Kalwarie, czyli zespoły kaplic upamiętniających Mękę Pańską, miały zastąpić pielgrzymki do Ziemi Świętej.

Do cmentarza przylegał dom pustelnika wybudowany przez parafię. Prawdopodobnie pierwotny obszar cmentarza okalał istniejący do dziś mur ceglany. Mieszkający tu pustelnik (ostatni w latach 80. XIX wieku) opiekował się cmentarzem i kościołem oraz pełnił funkcję grabarza.

Góra leżała w granicach monarchii austriackiej do 1741 r. Wówczas Prusy zdobyły Śląsk. W wojnie siedmioletniej Austria próbowała odzyskać utracone ziemie. Jej sojusznikiem była Rosja. W 1759 r. doszło do największej katastrofy w dziejach Góry. Rosjanie bowiem spalili miasto, a ogień strawił wiele budowli miejskich, w tym poważnie uszkodził kościół parafialny św. Katarzyny. Wówczas kościół Bożego Ciała na czas remontu świątyni parafialnej przejął jej funkcje. Prawdopodobnie tę funkcję pełnił po pożarze w 1457 r. Po zawaleniu się stropu nad chórem w kościele św. Katarzyny w 1963 r. odprawiano tu niedzielne nabożeństwa.

W kościele Bożego Ciała po pożarze miasta spowodowanym przez Rosjan znalazły się uratowane elementy wyposażenia – poliptyk Matki Boskiej, św. Katarzyny i św. Barbary z 1512 r. przypisywany pracowni Jakuba Beinharta oraz intarsjowana ambona z 1571 r. Obecnie poliptyk, czyli wieloskrzydłowy ołtarz szafiasty, znajduje się w katedrze poznańskiej. W 1950 r. zawarto porozumienie między Ministerstwem Kultury i Sztuki a parafią. W zamian za ten cenny zabytek ta +ostatnia otrzymała środki na odmalowanie kościoła parafialnego św. Katarzyny.

Ambona ta jest najstarszą z trzech zachowanych intarsjowanych ambon śląskich, wśród nich jest ambona z Osetna z 1622 r. Intarsja jest techniką zdobniczą polegającą na wykładaniu powierzchni drewnianej innymi gatunkami drewna. Na górowskiej ambonie umieszczono pięciu apostołów – św. Piotra, św. Pawła, św. Jana, św. Jakuba i św. Filipa. Została ufundowana przez mieszczan dla kościoła parafialnego. Prawdopodobnie ich nazwiska są wymienione na ambonie, jednym z nich był Gregor Joener, burmistrz Góry w latach 1592 i 1593. […]

W 1846 r. proboszcz Ferdynand Cogho przeniósł częściowo zniszczone kaplice Drogi Krzyżowej znajdujące się przy alei prowadzącej do kościoła Bożego Ciała na wzgórze z grupą Ukrzyżowania. W miejscach po kapliczkach umieszczono ławki. W 1859 r. Paul Stankiewicz odrestaurował kaplice Drogi Krzyżowej. Ten sam artysta w 1886 r. wykonał polichromię „Świętych Schodów” i odnowił malowidła wzdłuż Świętych Schodów.

Paul Stankiewicz (ur. w 1834 r. w Górze, zm. 1897 r.) w XIX w. był znanym malarzem portretów, wydarzeń historycznych i wnętrz kościelnych. […]

(na podstawie opracowania B. Krzyślak „Kościół odpustowy p.w. Bożego Ciała”, Poznań 1982)

Pierwodruk: Św. Katarzyna 2012 nr 2 s. 10-11, il.; nr 3 s. 7, il.