Dzikie wysypisko na Poznańskiej

Na ul. Poznańskiej między Ośrodkiem Pomocy Społecznej a dawnymi magazynami Gminnej Spółdzielni „Samopomoc Chłopska” znajduje się góra śmieci, wygląda, że prawdopodobnie jest to makulatura. Od dłuższego czasu nic się nie dzieje z tymi śmieciami. Nie są wywożone, nie są przerabiane, jedynie ozdabiają ul. Poznańską, ale nie wszystkim taka ozdoba się podoba. W tej sprawie zwrócił się do mnie mieszkaniec Góry, żebym w tej sprawie interweniował, więc mówiłem o tym na sesji Rady Powiatu i poprosiłem panią starostę Urszulę Szmydyńską o wyjaśnienie, czy właściciel tego składowiska prowadzi tam legalną działalność gospodarczą związaną z gromadzeniem i przechowywaniem śmieci. Wygląda  to bowiem, że po ich zgromadzeniu zaprzestał jakiekolwiek aktywności z nimi związanej. Być może udałoby się na niego wpłynąć, żeby śmieci usunął.

 

Z odpowiedzi pani starosty okazało się, że właścicielem miejsca zbierania odpadów jest TAMTA RECYKLING Sp. z Góry. Spółka posiadała zezwolenie na zbieranie odpadów z 10 lipca 2015 r. W lutym 2019 r. starosta wezwał prowadzącego zbieranie odpadów do niezwłocznego zaniechania naruszeń warunków udzielonego zezwolenia. Nie zareagował, toteż starosta wszczął postępowanie w sprawie cofnięcia udzielonego zezwolenia. 3 lutego 2020 r. cofnął bez odszkodowania wydane zezwolenie oraz zobowiązał spółkę do usunięcia odpadów i skutków prowadzonej działalności w terminie 90 dni. Mimo iż przedstawiciel spółki nie odbierał wysyłanej korespondencji, w świetle kodeksu postepowania administracyjnego decyzja została skutecznie doręczona 19 lutego 2020 r. spółka w wyznaczonym terminie, tj. do 5 maja 2020 r., nie wywiązała się z nałożonych obowiązków.

Spółka w Krajowym Rejestrze Sądowym nie wskazuje osób, które by ją reprezentowały. W związku z czym starosta wystąpił do sądu we Wrocławiu o ustanowienie kuratora. 10 marca 2022 r. wpłynęło do starostwa odpowiednie pismo z informacją o ustanowieniu kuratora.

24 kwietnia 2022 r. w obecności kuratora i w asyście policji skontrolowano składowisko na ul. Poznańskiej. Kurator w rozmowie telefonicznej z właścicielem spółki ustalił, że na przełomie maja i czerwca zwoła zgromadzenie wspólników celem wyłonienia zarządu spółki. Bez wyłonienia osoby do reprezentacji spółki jest utrudniona dalsza procedura zmierzająca do uprzątnięcia terenu. Kurator 31 maja 20220 r. wyznaczył termin zgromadzenia wspólników  celem wyłonienia osoby lub osób do reprezentowania zarządu spółki. Na wyznaczony dzień i godzinę nikt się nie zjawił.

Starosta czeka na złożenie do sądu przez kuratora wniosku o likwidację spółki, co pozwoli na podjęcie kroków zmierzających do uprzątnięcia terenu. Ze względu na ograniczony kontakt z właścicielem spółki oraz brakiem współpracy postępowanie przeciąga się w czasie.

Starosta górowski już poniósł koszty ustanowienia kuratora spółki. Na razie nie można ustalić, jakie koszty będą dalej ponoszone.

Człowiek PRL’u

15 lipca 2022 r. w wieku 78 lat zmarł Jerzy Ryndak. Pogrzeb poprzedzony modlitwą różańcową i mszą św. odbył się 19 lipca na cmentarzu komunalnym w Górze.

Jerzy Ryndak na akademii w 1976 r. z okazji 22 lipca.

Jerzy Ryndak urodził się 11 listopada 1944 r. w Stebniku na obecnym terytorium Ukrainy w rodzinie robotniczej. W 1963 r. rozpoczął pracę zawodową jako nauczyciel w Państwowym Zakładzie Wychowawczym w Sobótce. Po odbyciu służby wojskowej w 1967 r. rozpoczął  pracę w Zakładzie Doświadczalnym Instytutu Zootechniki w Czechnicy jako stażysta. W latach 1969-1973 pełnił funkcję kierownika Państwowego Gospodarstwa Rolnego w Lubielu. W 1973 r. rozpoczął pracę w aparacie partyjnym Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej: I sekretarz KG PZPR w Czerninie (1973-1975), I sekretarz KM-G PZPR w Górze (1977-1981).

W 1978 r. ukończył studia magisterskie w Instytucie Nauk Politycznych na Uniwersytecie Wrocławskim im. Bolesława Bieruta, uzyskując tytuł magistra nauk politycznych.

W 1978 r. w głosowaniu do rad narodowych został radnym w Górze. Podczas inauguracyjnej sesji wybrano go przewodniczącym. Pełnił tę funkcję do 1984 r. W tymże roku został radnym Wojewódzkiej Rady Narodowej w Lesznie.

Podczas Wojewódzkiej Konferencji Wyborczej PZPR w Lesznie 13 czerwca 1981 r. Jerzy Ryndak przedstawił ciekawą diagnozę ówczesnej sytuacji politycznej.

Wg niego źródłem wtedy przeżywanego kryzysu był nowy podział administracyjny kraju. Mówił, iż „Województwa zrobiły się większymi powiatami, a gminy pozbawiono władzy prawie zupełnie. Od wyżej wymienionego okresu rozpoczął się również rozkład moralny władzy, charakteryzujący się ciągiem w kierunku zaspakajania w pierwszej kolejności prywatnych celów, następnie wojewódzkich aspiracji, natomiast cele ogólnospołeczne, ludzkie, zostały trochę zepchnięte na koniec w hierarchii celów. Najgorzej na tej reorganizacji wyszły dawne miasta powiatowe, które utraciły zarówno wartościowy potencjał ludzki, jak i swój potencjał społeczno-gospodarczy.”

Apelował, żeby delegaci na IX zjazd PZPR podjęli problem odwrotu od „nieszczęsnej” reformy administracyjnej i rozważeniu powrotu do większych województw, powiatów i likwidacji gmin.

Mówił też o dyskryminacji Góry w województwie leszczyńskim na przykładzie wielorodzinnego budownictwa mieszkaniowego.

Jego wystąpienie nagrodzono oklaskami.

Od 1 stycznia 1982 r. pracował w Wojewódzkim Przedsiębiorstwie Handlu Wewnętrznego  jako kierownik rejonu Góra. Od 1986 do 1990 r. pełnił funkcję naczelnika gminy Niechlów.

W 1983 r. z różnych przyczyn z funkcji prezesa klubu sportowego „Pogoń” zrezygnował Zenon Jachimowicz. Był on działaczem „Solidarności”, internowany po wprowadzeniu stanu wojennego, miał kłopoty ze znalezieniem pracy. Jego miejsce zajął Jerzy Ryndak. Piastował je do 1989 r. W 1992 r. doszło do wyboru nowych władz klubu, wówczas objął funkcję skarbnika.

W 1988 r. brydżyści leszczyńscy, działacze i zawodnicy, postanowili utworzyć Okręgowy Związek Brydża Sportowego w Lesznie. Jednak bez  udziału Góry nie mógłby on powstać. Funkcję prezesa sprawował Jerzy Ryndak. Był członkiem Górowskiego Stowarzyszenia Brydża Sportowego funkcjonującego od 2001 r. Przez pewien czas był w nim skarbnikiem.

W 2002 i 2003 r. był związany z górowską służbą zdrowia. Dwukrotnie krótko pełnił funkcję dyrektora SP ZOZ, nieco dłużej był zastępcą dyrektora.

Źródło zdjęcia: Biblioteka Miejska w Górze (https://zbioryspoleczne.pl/dokumenty/PL_2136_015_0001_0264)

Adolf Kolman 1926-2022

Adolf Kolman, urodził się 15 sierpnia 1926 r. we wsi Pułhany (powiat Horochów, gmina Brany, woj. wołyńskie). Ojciec Stanisław, matka Antonina  z domu Zarzycka. Rodzice prowadzili gospodarstwo rolne. Chodził do czteroklasowej szkoły powszechnej w swojej rodzinnej miejscowości. Naukę ukończył w 1939 r.

 

Wieczorem z 15 na 16 lipca 1943 r. doszło do tragedii. Pojawili się banderowcy. Dobijali się do drzwi. Jego ojciec nakazał mu, jego bratu i bratowej uciekać do sadu. Tam schowali się w malinach. Jak we wsi padł strzał, rozpoczęło się mordowanie. Zastrzelili Stanisława Kolmana. Od podmuchu wystrzału zgasła lampa naftowa. W ciemnościach matka zdążyła się schować pod łóżkiem wnuczki. Wszystkich obecnych w domu poza nią banderowcy zamordowali.

Razem z bratem lasami uciekli do Radziechowa w woj. tarnopolskiego. Tam znajdował się Polski Punkt Opiekuńczy. Stamtąd trafili do Lwowa, gdzie spotkali matkę i bratową,  następnie wyjechali do Tarnowa. Od lipca do września 1943 r. pracował jako kosiarz w majątku w Rudkowie, następnie w młynie w Tarnowie. 25 maja 1945 roku przyjechali do wsi Ligota koło Góry. Bratowa zmarła ze zgryzoty z powodu śmierci swoich dzieci.

Należał do podziemnej niepodległościowej organizacji o nazwie Związek Walki Zbrojnej Armii Krajowej. Jak wspominał po latach „Organizacja została założona, aby walczyć o wolną, niepodległą Polskę, przeciwko Ruskim. […] Nasza praca polegała na rozwieszaniu plakatów – przeciwstawianiu się panującym porządkom okupacji rosyjskiej. Czekaliśmy też na dalsze rozkazy. Wyzwoliliśmy się spod okupacji niemieckiej, to przyszła okupacja rosyjska.” Wszystkich członków organizacji aresztowano, Adolfa Kolmana 15 grudnia 1946 r. „Bili nas przy przesłuchiwaniach. Podczas przesłuchania postawiono mnie pod ścianę, na boso, bez koszuli tylko w jakiś gaciach. Przesłuchujący mnie był pijany, odbezpieczył pistolet i celując we mnie, ledwo trzymając się na nogach, kazał mi przyznawać się do nieprawdziwych rzeczy. Byłem cały struchlały, zziębnięty, w końcu od tego upojenia alkoholowego zasnął z pistoletem w ręku. Wartownik, który stał przy wejściu, myślał że ja już nie żyję, wszedł do pomieszczenia, wyprowadził mnie i zamknął drzwi w piwnicy. Przewieziono nas z Góry do więzienia do Wrocławia na ul. Kleczkowską.” Więziono go tutaj  od września 1945 do lutego 1946 roku. Wówczas zmarła jego matka.

Cytaty pochodzą ze wspomnień Adolfa Kolmana spisanych przez zięcia Krzysztofa Stopkę i opublikowanych w nrze 60 „Kwartalnika Górowskiego”.

29 grudnia 1948 r. Adolf Kolman ożenił się z Stefanią Brońską. Zawarli sakrament małżeński w kościele w Czerninie w obecności ówczesnego proboszcza ks. Alojzego Schmidta. Po siedemdziesięciu latach 30 grudnia w kościele czernińskim doszło do odnowienia tego związku małżeńskiego. Stefania Kolman urodziła się w 1930 r. w Smykowcach koło Tarnopola. Jej rodzina podczas II wojny światowej ukrywała Żyda Jakuba Krystianpollera, za co ją uhonorował Instytut Pamięci Narodowej we Wrocławiu.

Mieszkał w Ligocie pracując w gospodarstwie do lat 90. Był członkiem Ochotniczej Straży Pożarnej w Ligocie (początek lat 60.), pełniąc funkcję skarbnika. Przeszedł na rentę rolniczą, a następnie na emeryturę rolniczą. Mieszkał ze swoją żoną Stefanią u córki Danuty w Górze.

Zmarł 14 lipca 2022 r. w wieku 96 lat. 16 lipca odbył się na cmentarzu parafialnym pogrzeb poprzedzony modlitwą różańcową i mszą św. 

Losy absolwentów

 W „Raporcie o stanie powiatu górowskiego za rok 2021” znalazła wyjątkowo ciekawa informacja – o dalszych losach absolwentów szkół powiatu górowskiego w roku 2020 i 2021. Szczególnie interesujące i warte zwrócenia uwagi sąlosy absolwentów LO i Technikum z ZS.

 

Centrum Kształcenia Praktycznego i Ustawicznego w Górze

2019/2020

Z oddziału technik BHP 1 absolwent kontynuuje naukę w oddziale opiekun w Domu Pomocy Społecznej.  

Z absolwentów Szkoły Policealnej w zawodzie terapeuta zajęciowy 1 osoba kontynuuje naukę w zawodzie technik masażysta.

2020/2021

3 absolwentów klasy III LO jest słuchaczami oddziału technik bezpieczeństwa i higieny pracy.

 

Liceum Ogólnokształcące im. Adama Mickiewicza w Górze

2019/2020

20 absolwentów podjęło naukę, w tym 17 w trybie stacjonarnym, 3 w trybie zaocznym;

2 absolwentów kontynuuje naukę w szkole policealnej;

4 absolwentów podjęło pracę;

5 absolwentów – losy nieznane.

2020/201

51 absolwentów kontynuuje naukę, w tym 47 na uczelniach wyższych; 42 osoby na studiach stacjonarnych, 4 osoby w szkołach policealnych;

9 absolwentów, nie kontynuuje nauki;

2 absolwentów podjęło pracę. Szkoła Podstawowa Specjalna w Wąsoszu –

 

Szkoła Podstawowa Specjalna w Wąsoszu

2019/2020

3 absolwentów kontynuuje naukę w Branżowej Szkole I stopnia w Wąsoszu w zawodach: kucharz – 1, ślusarz – 2;

1 absolwent- kontynuuje naukę w Szkoła Przysposabiającej do Pracy w Specjalnym Ośrodku Szkolno-Wychowawczym w Wąsoszu.

1 absolwent podjął pracę za granicą.

2020/2021

- 5 absolwentów kontynuuje naukę w Branżowej Szkole I stopnia w Wąsoszu w zawodach kucharz – 3, sprzedawca – 1, blacharz -1;

1 absolwent kontynuuje naukę w Zespole Szkół w Górze;

3 absolwentów kontynuuje naukę w Szkole Przysposabiającej do Pracy w Specjalnym Ośrodku Szkolno-Wychowawczym w Wąsoszu.

 

Branżowa Szkoła I stopnia Specjalna w Wąsoszu

2020/2021

 1 absolwent podjął pracę za granicą;

2 absolwentów mieszka z rodzicami, nie podjęli pracy;

1 absolwent ukończył szkołę zawodową jako dekarz. W obecnej chwili kończy praktyki zawodowe.

 

Szkoła Specjalna Przysposabiająca do Pracy w Wąsoszu

2019/2020

1 absolwent uczęszcza na zajęcia w Domu Pobytu Dziennego dla Osób Dorosłych z niepełnosprawności w Górze.

2020/2021

2 absolwentów uczęszcza do Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego w Wąsoszu na zajęcia w ramach programy Rehabilitacja 25 Plus.

1 uczeń z uwagi na znaczną niepełnosprawność nie podjął innych aktywności związanych z nauką/pracą.

Brak informacji o 1 absolwencie.

 

Zespół Szkół i m. gen. S. Kaliskiego w Górze

Technikum

2019/2020

Dalszą naukę podjęło 19 absolwentów, pracę podjęło 32 absolwentów, za granicę wyjechało 4 absolwentów, nie pracuje i nie uczy się 2 absolwentów, brak informacji o pozostałych.

2020/2021

Dalszą naukę podjęło 23 absolwentów, pracę podjęło 41 absolwentów, za granicę wyjechało 2 absolwentów, brak informacji o pozostałych.

Raport o stanie powiatu po raz czwarty

Powiat winien do końca maja każdego roku opracować raport o stanie powiatu, który powinien zawierać podsumowania działań zarządu w roku poprzednim. Powinien on być rozpatrywany na tej sesji rady powiatu, podczas którego będzie udzielane absolutorium. W debacie nad raportem oprócz radnych mogą brać udział mieszkańcy powiatu pod warunkiem zgłoszenia tego przewodniczącemu rady oraz – w naszym przypadku – zebranie podpisów co najmniej 150 osób. Dotychczas w tym trybie nikt nie zgłosił woli zabrania głosu. Prawdopodobnie barierą jest zebranie tylu podpisów lub brak zainteresowania mieszkańców funkcjonowaniem powiatu. Po debacie odbywa się głosowanie nad wotum zaufania.

„Raport o stanie powiatu górowskiego za rok 2021” liczy 213 stron. Składa się z 18 rozdziałów: Wprowadzenie – ogólna charakterystyka powiatu; Rada i zarząd powiatu górowskiego; Informacja o stanie finansów powiatu; Zadania geodezyjne; Mienie powiatu i skarbu państwa; Komunikacja i infrastruktura drogowa; Bezpieczeństwo i obronność; Ochrona środowiska; Administracja architektoniczno-budowlana; Aktywizacja zawodowa osób bezrobotnych; Pomoc społeczna; Edukacja; Kultura fizyczna i turystyka; Ochrona praw konsumenckich; Zamówienia publiczne; Nieodpłatne poradnictwo obywatelskiej, pomoc prawna i edukacja prawna; Promocja i współpraca z organizacjami pozarządowymi; Administracja i zarządzanie oraz schemat organizacyjny starostwa.

Część tych rozdziałów stworzono na podstawie wcześniej opracowanych i przedstawionych radzie opracowań, np. dotyczące bezrobocia, sprawozdania z wykonania budżetu powiatu i inne. Jednak nie wszystkie takie opracowania uwzględniono. Na tej samej sesji, na które debatowano nad raportem, przedstawiono sprawozdania roczne policji i straży pożarnej, ale informacji z nich nie wykorzystano w raporcie. Wg mnie raport winieni przedstawić całość funkcjonowania powiatu wraz z dokonaniami instytucji o zasięgu powiatowym. Autorzy raportu, jak widać mieli inne zdanie.

Jeszcze bardziej brakuje mi innego rozdziału – ochrony zdrowia. A jest o czym pisać. W ubiegłym roku powiat starał się o utworzenie szpitala tymczasowego. Trwał remont przychodni na ul. Armii Polskiej pod potrzeby ambulatorium, zakończony oddaniem jej do użytku 9 lipca. Wystąpiły problemy z wieczorynką. Dwukrotnie Rada Powiatu debatowała nad petycjami w sprawie reaktywowania szpitala w Górze. Jednak o tych wszystkich działaniach zabrakło informacji w raporcie. Czyżby nie było to takie ważne?

Najbardziej zaskoczony jestem rozdziałem poświęconym edukacji, zaskoczony pozytywnie. Kilkakrotnie upominałem się, żeby zamieścić podstawowe informacje o funkcjonowaniu bibliotek szkolnych i nareszcie się doczekałem. Przy konkretnych placówkach oświatowych znalazły się dane o wypożyczeniach książek, realizowanych projektach i liczbie woluminów. Jeszcze bardziej zaskoczony pozytywnie byłem informacjami o losach absolwentów szkół prowadzonych przez powiat w latach 2019-2021. Tu podane liczby zadają kłam opiniom o niskim poziomie nauki w tych placówkach.

Oczywiście można dostrzec pewne uchybienia, które warto w przyszłym roku skorygować; można byłoby dodać pewne dane, np. o liczbie mieszkańców poszczególnych miejscowości powiatu, żeby mieć wyobrażenie o zapaści demograficznej w przekroju terytorialnym. Tegoroczny raport jest dobry, zwłaszcza rozdział „Edukacja”. Dwa tysiące lat temu powiedziano, że wrogiem dobrego jest lepsze, więc myślę, że za rok raport będzie jeszcze lepszy.